ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΘΑ ΑΝΑΓΚΑΣΕΙ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΤΗΣ ΦΑΛΛΑΓΟΣ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΗ ΓΗ ΤΟΥΣ.


ΘΑ ΒΡΟΥΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΛΛΗΝΟΨΥΧΟΥΣ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΕΣ ΣΤΟ ΠΛΑΪ ΤΟΥΣ.

Συγκηνιτικά Λόγια του Καβάφη

«Αυτές τις μέρες διάβαζα δημοτικά τραγούδια
για τ' άθλα των κλεφτών και τους πολέμους
Πράγματα συμπαθητικά, δικά μας, γραικικά.
Διάβασα και τα πένθιμα για το χαμό της πόλης.
Πήραν την πόλιν, πήραν την, πήραν τη Σαλονίκη.
Και τη φωνή που εκεί που οι δυο εψέλναν
ζερβά ο βασιλιάς και δεξιά ο Πατριάρχης
ακούστηκε κι είπε να πάψουν πια.
Πάψτε παπάδες τα χαρτιά και κλείστε τα Βαγγέλια.
Πήραν την πόλιν, πήραν την, πήραν τη Σαλονίκη.
Όμως εκείνο που με άγγιξε πιο πολύ
ήταν το άσμα το Τραπεζούντιο με την παράξενή του γλώσσα
και με τη λύπη των Γραικών των μακρινών εκείνων
που ίσως όλο πίστευαν πως θα σωθούμε ακόμη.
Μα αλίμονο μοιραίον πουλίν
από την πόλη έρτε
μες σο φτερούλιν' αθ εν' χαρτίν περιγραμμένον
κι ουδέ σην άμπελον κονεύ μηδέ σο περιβόλιν
επήεν και εκόνεψεν σου κυπαρίσσ' τη ρίζαν.
Οι αρχιερείς δε δύνανται ή δε θέλουν να το διαβάσουν
Σέρας υιός γενήκασεν αυτός που το παίρνει το χαρτί
Και το διαβάζει κι όλο φύρεται
Σίτα αναγνώθ' σίτα να κλαίει
Σίτα να κρούει την κάρδιαν
Να αλί εμάς να βάι εμάς
η Ρωμανία πάρθεν.»

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Της Τρίχας το Γεφύρι

παραλογή-της Άρτας το γιοφύρι στην ποντιακή εκτέλεση

Ση γέφυραν, ση γέφυραν,
έλα Δάφνεμ ποταμέ
ση Τρίχας το γεφύριν,
ε, Δάφνεμ και μυριγμένε

Σίλιοι μαστόρ' εδούλευαν,
έλα Δάφνεμ ποταμέ
και μύριοι μαθητάδες
ε, Δάφνεμ και μυριγμένε

Όλεν τ' ημέραν έχτιζαν,
έλα Δάφνεμ ποταμέ,
τη νύχταν εχαλάουτον,
ε, Δάφνεμ και μυριγμένε

- Ντο δεις με πρωτομάστορα,
έλα Δάφνεμ ποταμέ
και στένω το γεφύρι σ';
ε, Δάφνεμ και μυριγμένε

- Αν δίγω σε τον κύρη μου,
έλα Δάφνεμ ποταμέ
άλλο κύρην πα κι έχω!
ε, Δάφνεμ και μυριγμένε

- Ντο δεις με πρωτομάστορα,
έλα Δάφνεμ ποταμέ
και στένω το γεφύρι σ';
ε, Δάφνεμ και μυριγμένε

- Αν δίγω σε τη μάνα μου,
έλα Δάφνεμ ποταμέ
άλλο μάναν πα κι έχω!
ε, Δάφνεμ και μυριγμένε

- Ντο δεις με πρωτομάστορα,
έλα Δάφνεμ ποταμέ
και στέκει το γεφύρι σ';
ε, Δάφνεμ και μυριγμένε

- Αν δίγω σε τ' αδέλφια μου,
έλα Δάφνεμ ποταμέ
άλλ' αδέλφια πα κι έχω!
ε, Δάφνεμ και μυριγμένε

- Ντο δεις με πρωτομάστορα,
έλα Δάφνεμ ποταμέ
και στερένω το γεφύρι σ';
ε, Δάφνεμ και μυριγμένε

- Αν δίγω σε την κάλη μου,
έλα Δάφνεμ ποταμέ
καλύτερον ευρήκω!
ε, Δάφνεμ και μυριγμένε

Τρι' αδέλφια έμνες εμείς και οι τρεις καταραμένοι,
είνας έχτσεν την 'δεσαν κι άλλε το Δεβασίριν
κι εγώ η τρισκατάρατος της Τρίχας το γεφύριν.

Πατρίδα μ' το Ορμανόπα σου

Πατρίδα μ' το ορμανόπα σου
τ' έμορφα τα ρασία σ' (γιαρ)
Κι επόρεσα να ελέπ' ατά
και τρώει με η αροθυμία σ' (γιαρ).

Τα έμορφα τα μέρ(ε)α μουν
και τα νερά σ' τα κρύα (γιαρ)
Να κλίσκουμαι και πίνω εγώ
να χαίρεται η καρδία μ' (γιαρ).

Σα παρχάρ(ι)α και σα ορμάνια σ'
κελαηδούν τα πουλόπα (γιαρ)
Αραεύνε την κεμεντζέν
να λέγ'νε τραγωδόπα (γιαρ).


Τραγούδι του Πόντου αφιερωμένο στην πατρίδα

Η Ρωμανία Πάρθεν

Ν΄ αϊλί εμάς και βάι εμάς
οι Τούρκ΄ την Πόλ΄ επαίραν
επαίραν το βασιλοσκάμ΄
κι ελάεν η Αφεντία.

Μοιρολογούν τα εκκλησιάς
κλαίγνε τα μοναστήρα
κι ο Αι-Γιάννες ο Χρυσόστομον
κλαίει και δερνοκοπάται

Μη κλαις, μη κλαις, Αγιάννε μου
και μη δερνοκοπάσαι
η Ρωμανία ΄πέρασεν
η Ρωμανία ΄πάρθεν

Η Ρωμανία κι αν ΄πέρασεν
ανθεί και φέρει κι άλλο.